Chociaż był to pierwszy emirat, w którym odkryto ropę (1932), Bahrajn najprawdopodobniej jako pierwszy wyczerpie swoje rezerwy. W rezultacie Bahrajn rozwinął jedną z najbardziej zróżnicowanych gospodarek w regionie Zatoki Perskiej. Działalność gospodarcza Bahrajnu, podobnie jak innych państw arabskich w Zatoce Perskiej, w dużej mierze koncentrowała się na wydobyciu ropy naftowej i gazu ziemnego oraz na rafinacji produktów naftowych, co czyni ten kraj wrażliwym na wahania na światowym rynku ropy. Bahrajn zbudował jednak swoją długą tradycję żeglugi i handlu i odniósł większy sukces niż niektóre inne stany w zatoce, jeśli chodzi o rozwój usług produkcyjnych, handlowych i finansowych. Sektor inny niż naftowy obejmuje petrochemię, naprawę statków, rafinację aluminium i lekką produkcję. Należąca do rządu spółka Aluminium Bahrain B.S.C. (Alba), jedna z największych na świecie hut aluminium, i Bapco były rentowne, ale to stanowiło mniejszą zachętę do prywatyzacji. Bahrajn pozostał najważniejszym ośrodkiem handlowym i finansowym w zatoce, choć zmagał się z rosnącą konkurencją ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich.
Mniej niż 3 procent Bahrajnu to pola uprawne, a rolnictwo stanowi jedynie marginalną część produktu narodowego brutto. Większość żywności Bahrajnu jest importowana, ale produkcja rolna zaspokaja niektóre lokalne potrzeby, w tym dużą część warzyw i produktów mlecznych. Do głównych upraw należą pomidory, daktyle, banany, owoce cytrusowe, mango, granaty i lucerna (lucerna). Rząd zachęca również do hodowli bydła i hodowli drobiu, podczas gdy wielbłądy i konie są hodowane do wyścigów. Coraz bardziej zanieczyszczone wody zatoki, spowodowane głównie wyciekami z kuwejckich instalacji naftowych podczas wojny w Zatoce Perskiej, zabiły cenne gospodarczo organizmy morskie (zwłaszcza krewetki), które były ważne dla przemysłu rybnego. Rybołówstwo pozostało w dużej mierze niewykorzystane pomimo pewnych rządowych prób prywatyzacji i modernizacji przemysłu.