Od XVIII wieku głowa l Khalifah, rodziny rządzącej krajem, nosi tytuł emira. Konstytucja ogłoszona w 2002 roku ustanowiła Bahrajn konstytucyjną monarchią dziedziczną, której głowa państwa jest obecnie królem. Zgodnie z nową konstytucją władza wykonawcza składa się z premiera, który jest szefem rządu, oraz Rady Ministrów, z których wszyscy są mianowani przez króla. Władza ustawodawcza składa się z dwóch izb: 40-osobowej Rady Konsultacyjnej, również powoływanej przez króla oraz 40-osobowej Izby Poselskiej, wybieranej w powszechnych wyborach dorosłych. Członkowie obu ciał parlamentarnych sprawują czteroletnią kadencję. Wcześniejsza konstytucja (1973) utworzyła Zgromadzenie Narodowe złożone z mianowanych członków i innych wybranych w głosowaniu powszechnym, ale po okresie niepokojów robotniczych i agitacji politycznej zgromadzenie zostało rozwiązane przez emira w 1975 roku. Następnie reprezentacja publiczna powróciła do tradycyjnej arabskiej i Islamski system majlis (rady), za pośrednictwem którego obywatele i inni mieszkańcy składali petycje bezpośrednio do emira. W 1993 r. emir utworzył Radę Konsultacyjną, do której w 2000 r. powołano pierwsze kobiety.
System prawny Bahrajnu opiera się na prawie islamskim (szariat) i angielskim prawie zwyczajowym. Najwyższym sądem w kraju jest Wysoki Cywilny Sąd Apelacyjny i istnieją oddzielne sądy dla członków sekt sunnickich i szyickich. Kiedy w latach 90. rodzina królewska stanęła w obliczu narastających niepokojów ze strony protestujących, głównie szyickich muzułmanów wzywających do przywrócenia konstytucji, powołano specjalny sąd, który miał ścigać dysydentów.
Wiek głosowania wynosi 20 lat. Kobiety, oprócz głosowania, mogą kandydować w wyborach lokalnych i krajowych. De facto partie polityczne działają jako licencjonowane stowarzyszenia polityczne (jamʿiyyāt), które mogą wystawiać kandydatów w wyborach, prowadzić kampanię w tych wyborach i tworzyć bloki wyborcze w legislaturze. Społeczeństwa polityczne nie mogą być tworzone na platformie religijnej ani nie mogą reprezentować określonej sekty. Al-Wefaq, jedno z najbardziej wpływowych stowarzyszeń politycznych, było popularne wśród szyickiej większości i obejmowało duchowieństwo szyickie na najwyższych stanowiskach, ale działało na platformie, która skupiała się na reformach politycznych, a nie na sekcie. Społeczeństwo zostało rozwiązane w 2016 roku, po tym, jak nowe prawo zabraniało osobom religijnym udziału w życiu politycznym. Waʿad, stowarzyszenie polityczne zaangażowane w demokrację liberalną, również zostało zdelegalizowane w 2017 roku po tym, jak sąd stwierdził, że naruszyło prawo poprzez niektóre wyrazy sprzeciwu.